O Nas

Adam Witold Odrowąż – Wysocki, ur.  12 lutego   1924  r. w  Przemyślu , zm.  14
października   2018 r. w  Warszawie , polski dziennikarz, wykładowca akademicki i działacz
polityczny,  wolnomularz , prezydent Grupy Polskiej Uniwersalnej Ligi Masońskiej, wielki
edytor  Wielkiego Wschodu Polski , współpomysłodawca, redaktor naczelny i wydawca
„ Wolnomularza Polskiego ”.
Wywieziony na roboty do Niemiec w 1943 r., trafił następnie do Austrii, gdzie od 1944 r. do
1945 r. walczył w  Polskich Siłach Zbrojnych . W latach 1945–1947 studiował w Instytucie
Nauki o Prasie w  Wiedniu , następnie na Wydziale Humanistycznym  Uniwersytetu
Jagiellońskiego  (1947–1948). W 1948 r. został aresztowany, podejrzany o działalność w
WIN, na kilka miesięcy osadzony w więzieniu na Montelupich w Krakowie. W 1950 r.
ukończył studia na Wydziale Dziennikarstwa Wyższej Szkoły Nauk Społecznych
w  Krakowie . W latach 1950–1957 był zatrudniony jako dziennikarz w „ Życiu Warszawy ”,
następnie został zastępcą redaktora naczelnego dwóch pism: „ Kuriera Polskiego ”
(1967–1972) i „Życia Warszawy” (1972–1980). W latach 70. i 80. pracował jako starszy
wykładowca i docent na  Wydziale Dziennikarstwa i Nauk Politycznych Uniwersytetu
Warszawskiego .
W latach 70. sprawował mandat radnego  Rady Narodowej miasta stołecznego Warszawy . W
okresie 1980–1981 zatrudniony w Biurze Rzecznika Prasowego Rządu  PRL , następnie był
członkiem Prezydium  Komitetu ds. Radia i Telewizji , wicedyrektorem Radia „Polonia” oraz
redaktorem naczelnym programu Radia POLONIA – Polskiego Radia dla Europy Zachodniej
(1981–1986).
W roku 1947 r. wstąpił do Polskiej Partii Socjalistycznej , nie przyłączył się do  PZPR . Od
1957 r. był członkiem  Stronnictwa Demokratycznego . W 1986 r. objął kierownictwo
Wydziału Propagandy i Prasy Centralnego Komitetu SD, następnie został rzecznikiem
prasowym Stronnictwa, którą to funkcję pełnił przy Okrągłym Stole.
W 1989 r. przeszedł na emeryturę. Od 1992 r. związany z ruchem wolnomularskim. 17
października tego roku został inicjowany w loży Wolność Przywrócona, wówczas należącej
do Wielkiego Wschodu Francji, następnie przeszedł do loży Europa (po konflikcie między
braćmi w sprawie „Wolnomularza Polskiego”), gdzie 29 maja 1994 r. nadano mu stopień
mistrza. W 1998 r. został czcigodnym mistrzem loży Europa. Później przeszedł do loży
Nadzieja. Był współzałożycielem powołanego 8 lipca 1997 r. Wielkiego Wschodu Polski, 17
stycznia 1998 r. został zastępcą Wielkiego Mistrza WWP ds. mediów, w latach następnych
pełnił funkcję Wielkiego Edytora WWP, także – przez wiele lat – honorową. W 1994 r.
zainicjował Polską Grupę Narodową Uniwersalnej Ligi Masońskiej, której został
Prezydentem.
Od 1993 r. stworzył wraz z żoną Bożeną Mirosławą Dołęgowską-Wysocką unikatowy
periodyk wolnomularski – „Wolnomularza Polskiego”, którego został redaktorem naczelnym
i czasowo wydawcą. W 2016 r. został redaktorem-seniorem WP. Od tego czasu pismo pod
redakcją żony, która od 2012 r. była wydawcą kwartalnika, ukazywało się do jego śmierci w
2018 r.
Był członkiem założycielem utworzonego w 2012 r. w Warszawie  Instytutu „Sztuka
Królewska w Polsce” , którego celem jest inspirowanie, prowadzenie oraz koordynacja badań
naukowych na temat przeszłości oraz teraźniejszości wolnomularstwa polskiego i światowego,
przechowywanie oraz udostępnianie materialnych i niematerialnych świadectw dotyczących
masonerii, wymiana informacji oraz wszechstronna popularyzacja wiedzy na temat wolnomularstwa i pokrewnych mu zjawisk. 23 kwietnia 2018 r., na mocy jednogłośnej decyzji Rady Najwyższej Polski 33° i Ostatniego Stopnia Rytu Szkockiego Dawnego i Uznanego, jej Suwerenny Wielki Komandor dokonał obrzędu podniesienia B:. Adama Witolda Wysockiego do najwyższego stopnia wolnomularskiego wtajemniczenia. „Tym samym dołączył On do łańcucha Suwerennych Wielkich Inspektorów Generalnych – Braci, którzy swoim wielkim zaangażowaniem w pełni udowodnili oddanie ideałom Zakonu i których stawia się za wzór przyszłym pokoleniom wolnomularzy” – jak pisano w uzasadnieniu. Był żonaty z dziennikarką, Anną z Moszczeńskich Wysocką, z którego związku narodził się syn, artysta-malarz Alfred Wysocki, autor m.in. obrazów o tematyce masońskiej (olejny portret ojca, podarowany Wielkiemu Wschodowi Polski). Po jej śmierci, w styczniu 1980 r. związał się z dziennikarką, wykładowczynią i działaczką kobiecego ruchu wolnomularskiego w Polsce od 1993 r., dr Bożeną Mirosławą Dołęgowską -Wysocką, z którą miał córkę Aleksandrę Wysocką, także dziennikarkę i wydawczynię, wolnomularkę w latach 2011–2021 (Loża Wolność Przywrócona, WWP). Pochowany 18 października 2018 r. na  Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie  (kwatera A22-7-12), wraz z ojcem, legionistą II Brygady, kawalerem orderu Virtuti Militari, i bratem (symbolicznie). W 3 lata po jego śmierci żona Adama W. Wysockiego zainicjowała Domowe Muzeum Wolnomularstwa im. Adama W. Wysockiego. W dniu 23 kwietnia 2022 r., w 10-lecie powstania Instytutu „Sztuka Królewska w Polsce”, zostało ono uroczyście otwarte. Instytut objął patronatem tę unikatową w Polsce placówkę wolnomularską. W dniach 23–25 września 2022 r. odbyło się w Kudowie-Zdroju i Czeskiej Skalicy XV Forum Muzeów Domowych, na którym Bożena M. Dołęgowska-Wysocka po raz pierwszy publicznie zaprezentowała muzeum i sylwetkę Adama W. Wysockiego. Od tego też czasu placówka należy do Międzynarodowej Sieci Muzeów Domowych.

Bożena Mirosława Dołęgowska-Wysocka – masonka, dziennikarka, wydawca, publicystka, blogerka: blog Aszera, żona Pana Boga).
Urodzona w Kudowie-Zdroju 9 lipca 1955 r. Po skończeniu szkoły podstawowej, w 1970 r. wyjechała
do Kielc, gdzie uczyła się w Państwowym Liceum Sztuk Plastycznych (tkactwo artystyczne). Od 1975 r.
do 1980 r. studiowała na Wydziale Dziennikarstwa i Nauk Politycznych Uniwersytetu Warszawskiego.
Od października asystentka na tymże wydziale, od 1982 r. przeniesiona na Studia Doktoranckie.
Doktorat na temat Ligi Kobiet w czasie I wojny światowej, jej programów, działalności i
czasopiśmiennictwa obroniła na WDiNP w 1986 r. Od 1985 r. czynna dziennikarka: „Argumenty”,
„Kultura”, „NIE”, „Gazeta Prawna”, „Nowe Ubezpieczenia”, „Gazeta Ubezpieczeniowa”. W tej
ostatniej była redaktorką naczelną, po czym wykupiła ją od wydawnictwa INFOR w 2002 r.
Autorka publikacji: Ruch wolnomyślicielski i laicki w Polsce 1907 – 1939 (Warszawa 1987); Plamy na
lilijce: spory światopoglądowe w harcerstwie w latach 1911 – 1939 (Kraków 1988); PoBoyowisko
(Warszawa 1992, 2016); Czyn i łza. Wspomnienia z Górki (Warszawa 2004, 2008), Pati i Rysiu.
Wierszyki dla dzieci (Warszawa 2012), Aszera, żona Pana Boga (Warszawa 2015), Wiersze z kluczem
(Warszawa 2018), SUKNIA I FARTUSZEK. Z dziejów wolnomularstwa kobiecego w Polsce od XVIII do
XXI w. (Warszawa 2020 e-book, 2021).
W 1982 r. wyszła za mąż za Adama W. Wysockiego, z którym ma córkę Aleksandrę.
Do wolnomularstwa wstąpiła 25 września 1993 r. w paryskiej loży Róża Wiatrów należącej do
Wielkiej Żeńskiej Loży Francji. Tam 2 lata później została czeladniczką, a w sierpniu 1998 r. została
mistrzynią wolnomularską. W tymże roku powstał Trójkąt wolnomularski, którego została
przewodniczącą. Po utworzeniu 4 listopada 2000 r. loży Prometea na Wschodzie Warszawy, pierwszej
polskiej loży kobiecej, została do niej afiliowana. Pełniła w niej funkcje: sekretarza, mówczyni,
jałmużniczki, posłanki a w 2010 r. została Czcigodną Mistrzynią loży, którą funkcję pełniła do 2013 r.
W listopadzie 2010 r. została członkinią – założycielką drugiej polskiej loży kobiecej Gaja Aeterna,
była w niej mówczynią, sekretarzem, pierwszą dozorującą, posłanką, a od 2019 do 2022 r. jej
Czcigodną Mistrzynią. Była członkinią – założycielką loży LUX ORIENTIA na Wschodzie Warszawy, loży
doskonalenia (stopnie od IV do XIV), gdzie pełni funkcję sekretarza.
W 2012 r. została członkinią – założycielką stowarzyszenia Instytut Sztuka Królewska w Polsce, gdzie
została członkinią komisji rewizyjnej, od 2020 r. pełniła funkcję skarbniczki, a od marca 2022 r.
wiceprzewodniczącej.
Była wraz z mężem Adamem W. Wysockim (brat w WWP) założycielką i wydawczynią Wolnomularza
Polskiego”. Pismo nieregularnie wychodziło od 1993 r. do 2018 r., roku śmierci Adama W.
Wysockiego. Pełniła tam funkcję sekretarza Rady Naukowej (w latach 90.), sekretarza redakcji, a od
2016 r. objęła funkcję redaktorki naczelnej. Napisała dziesiątki artykułów poświęconych polskiemu
wolnomularstwu, a zwłaszcza masonerii kobiecej. Po zaprzestaniu wydania papierowego, prowadziła
profil pisma na FB.
Trzy lata po śmierci męża, założyła Domowe Muzeum Wolnomularstwa im. Adama W. Wysockiego pod patronatem Instytutu Sztuka Królewska w Polsce, które we wrześniu 2022 r. weszło do Międzynarodowej Sieci Muzeów Domowych.